Deze vormen van schijntegenspraak creëren in het beste geval wantrouwen en frustratie. En in het ergste geval een volledig afhaken van grote groepen van de bevolking

Er is grote behoefte aan een platform waar de problemen door de gaswinning in het open- baar en vrijmoedig worden bespro- ken. Een soort Dialoogtafel 2.0.

,,Ik noem het een Actie Coalitie. Daarin nemen bestuurders, betrok- ken wetenschappers en bewoners deel. En ze schaamt zich niet om haar bestaansrecht te ontlenen aan de frustraties van de eigen bevolking. We willen geen problemen wegpoet- sen, maar ze als input gebruiken voor concrete oplossingen.’’

Dat zegt secretaris Susan Top van het Groninger Gasberaad, een stich- ting waarin maatschappelijke orga- nisaties in het gasgebied zich hebben verenigd. Ze overleggen gezamenlijk en praten ook regelmatig met Natio- naal Coördinator Groningen Hans Alders.

Top ontvouwde het idee voor een nieuw platform in een toespraak af- gelopen zaterdag tijdens een debat over de toekomst van Groningen. ,,Wat we nodig hebben in Groningen, is een werkelijk open en wederkerig gesprek. Alle standpunten op tafel en knokken voor wat ze waard zijn’’, al- dus Top, die eerder ook betrokken was bij de Dialoogtafel. ,,Met inhou- delijke argumenten en zonder de professionele bestuurlijke trucjes. In plaats van eenzijdig geïnformeerd worden en vervolgens gecommit- teerd blijken omdat ‘het is overlegd met’. Want dat gebeurt. Zelfs als na- drukkelijk is aangegeven dat we het niet met elkaar eens zijn.’’

De veelbekritiseerde Dialoogtafel werd in 2014 opgezet als een soort bestuurlijk experiment om onder leiding van de voorzitters Jacques Wallage en Jan Kamminga het ver- trouwen tussen de Groningers, de overheid en de NAM te herstellen.

Voorzitter Jacques Wallage (in lange jas) van de gewezen Dialoogtafel wordt rond-

geleid door Dorpsbelangen Eenum.

‘Het was niet de NAM die wegliep. De overheid trok de stekker eruit’

Eind 2015 werd de stekker eruit ge- trokken en ging een aantal van de be- trokken organisaties verder als het Groninger Gasberaad.

Top kijkt met enige weemoed te- rug op de Dialoogtafel. Er was welis- waar van alles mis met die opzet en het concept rammelde, zegt ze. ,,Maar de inzet en de bedoelingen deugden.’’

En, merkt ze ook op: ,,Het was niet de NAM die voor de dialoog wegliep. Het was de overheid die vroegtijdig de stekker uit dit experiment heeft getrokken. In mijn ogen een gemiste kans.’’

Daar komt bij dat het lastig is het Groninger Gasberaad goed op de kaart te krijgen. De leden hebben geen zin in ‘politieke machtsspelle- tjes’ en streven altijd naar ‘harmo- nie’. ,,Ze haken hooguit mentaal af.’’

Dat de sores van veel Groningers niet serieus worden genomen, leidt volgens Top tot een toenemend ge- voel van vervreemding. Als voor- beeld noemt ze het versterkingspro- gramma van Alders, dat uitgebreid is besproken door de politiek en bin- nenkort ook wordt behandeld door de Tweede Kamer.

Maar de Groningers zijn er niet bij betrokken. Het Gasberaad kreeg geen inhoudelijke respons op een uitgebreide reactie op het program- ma. ,,Deze vormen van schijntegen- spraak creëren in het beste geval wantrouwen en frustratie. En in het ergste geval een volledig afhaken van grote groepen van de bevol- king’’, waarschuwt Top.