Mensen aan het lijntje met een kluitje in het riet een doekje voor het bloeden laten zoeken.

Het eerste wat de heer Alders (Nationaal Coördinator Gronin- gen) mij zal vragen, bij onze ontmoeting vanmiddag, is: ‘Dus u denkt in vijf dagen te kunnen oplossen waar ik nu al ruim anderhalf jaar met 250 ambtenaren – maar dat kun- nen er intussen best 261 zijn – mee bezig ben.’ Omdat ik daar om moet lachen, grijpt de heer Alders zijn kans en begint aan een van zijn gevreesde monologen. Ik was gewaarschuwd en pro- beer mij te concentreren. Ik mis daardoor zijn taakom- schrijving van de Arbiter Aard- bevingsschade, de nieuwste loot aan de beschermingbur- gerbevolkingsboom die naast het Gasgebouw uit de grond is geschoten. Juist over deze variatie op de Rijdende Rechter had ik een kritische vraag. ‘Een kopje thee?’ oppert de heer Alders. Jeetje, waar ben ik? Nee, ik heb liever iets sterkers, maar toe maar. Hij vraagt het zo onweerstaanbaar vriendelijk. Wie kan deze man iets weige- ren? De Onafhankelijke Raads- man komt aan bod. Uit de taakomschrijving begrijp ik dat het woord onafhankelijk het zwaar te verduren krijgt. ‘Technische Commissie Bodembeweging’ hoor ik, maar voor ik me realiseer wat daar mee bedoeld wordt, heeft de heer Alders het alweer over de Commissie Bijzondere Situ- aties die inspringt waar Stut en Steun het even niet meer weet. Het duizelt me, het ruikt naar gebakken lucht. Tot mij spreekt Kapitein Blussen en Sussen. Taakom- schrijving: Mensen aan het lijntje met een kluitje in het riet een doekje voor het bloe- den laten zoeken.