Je kunt niet blijven nemen zonder te geven

Mijn wonderlijkste ont- moeting tot nu toe was met een 76-jarige boer uit Noordbroek. Hij open- de de voordeur van zijn kolos- sale boerderij en uit zijn eerste woorden kom binnen! kon ik al opmaken niet met een ras- Groninger te doen te hebben. ‘Kom je uit Zeeland?’, vroeg ik. Hij wenkte me de gang in en wees op een tiental foto’s in een lijst. Zijn grootouders van beide kanten, zijn ouders, een paar van het gezin dat die gevormd hadden, zijn drie zussen. Alle- maal in Zeeuwse klederdracht. Je kunt aan de kostuums zien waar ze gedragen worden.

Mijn eerste gok was goed: de Zak van Zuid-Beveland. Zijn vader had deze boerderij voor hem gekocht en hij woon- de er al zo’n vijftig jaar. Hij was een van de acht boeren die een spoedzitting bij de Raad van State had aangevraagd om de gaswinning met onmiddellijke ingang stop te zetten. Ik vroeg of hij christelijk was opgevoed. Dat was hij. Katho- liek. We kregen het over het offer. De mens nam van de aarde en stelde God, die gege- ven had, tevreden met een offer vanuit een diep besef dat je niet kunt blijven nemen zonder terug te geven.

Eerder die dag aten we ham uit eigen keuken bij de biologi- sche slager daar in de buurt. Zijn vrouw vertelde dat haar grootmoeder de helft van het servies waarvan wij nu aten aan slachtoffers van de Watersnood in Zeeland had geschonken. Amen