Er bestaat bij meerdere monumenteigenaren de indruk dat er met het afhandelen van de schade sprake is van willekeur. Er is niet één duidelijk beleid waarmee de daartoe bevoegde instanties met de schade van de monumenten omgaan. Uiteraard is bij elk monument sprake van een unieke situatie: geen monument is gelijk. Toch kan er naar onze mening wel degelijk gestreefd worden naar een uniforme aanpak en afhandeling van de aardbevingsschade, met respect voor het betreffende monument. De afgelopen jaren zijn er door instanties afspraken gemaakt over protocollen voor monumenten, maar de ervaring is dat hier tot op heden weinig mee wordt gedaan. Individuele monument eigenaren hebben geen krachtige stem om hier verandering in te brengen en op te komen voor hun rechten. Dit moet veranderen. 

Inmiddels zijn er vele instanties, bedrijven, organisaties en instellingen die betrokken zijn bij de aardbeving problematiek in onze provincie. Het gaat dan niet alleen om de afhandeling van de aardbevingsschade, maar ook om het preventief versterken van monumenten. Alles met als doel het zo goed mogelijk bewaren van ons cultureel erfgoed. Minder urgent, maar minstens zo belangrijk is de compensatie van de waardevermindering van ons erfgoed. Er zijn veel initiatieven en er wordt veel overlegd. Diverse studies worden opgestart. Maar de grote afwezige bij het initiëren van studies of bijeenkomsten zijn de monument eigenaren zelf. Zij worden amper gehoord, terwijl het om hun monument gaat. Ook hierin moet verandering komen.