Eén ding moge duidelijk zijn: door het klungelige en onprofessionale optreden in de afgelopen jaren van de voor de aardbevingsschade verantwoordelijke instanties durf ik te stellen dat de geest uit de fles is. Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat wanneer deze instanties van het begin af aan hun verantwoordelijkheid hadden gepakt en adequaat en ruimhartig waren omgegaan met schadeherstel en schadepreventie, we een hoop geld hadden kunnen besparen, er geen oeverloze discussies waren geweest, geen eindeloze onderzoeken om elkaar de hete aardappel toe te schuiven en, last but not least, de discussie over het niveau van de gaswinning niet deze vormen had aangenomen. Zoals het nu is zijn er alleen maar verliezers.
Maar het is zoals het is en de gedupeerde eigenaren verkeren nog steeds in onzekerheid. Weer mag één ding duidelijk zijn: de aardbevingen zijn voorlopig nog niet van de baan en niemand weet of er nog wel of geen grote klappen komen. Ook niet nadat de kraan volledig gesloten is. Dit gegeven is keihard en daar kunnen de verantwoordelijke instanties niet aan voorbij gaan. Met de toezegging dat de gaskraan dicht gaat op termijn, moet Wiebes niet de illussie hebben dat hij daarmee de geest terug in de fles krijgt. Daar is veel meer voor nodig. Ik wacht af.
Maar wat betekent dit alles voor gedupeerde eigenaren? Wat betreft de afhandeling van de oude schades, krijg ik het idee dat er in positieve zin vooruitgang wordt geboekt. Persoonlijk heb ik de toezegging (?!) dat mijn volledige en oorspronkelijke schade wordt vergoedt. Een schade die door het CVW terug was gebracht naar minder dan 10% van het oorspronkelijke bedrag. Voor mij is dit echter niet voldoende: er is sprake van een prijspeil van 2015. Inmiddels zijn de bouwkosten met 10% tot 15% gestegen en is voor delen van het herstel gerekend met een laag btw tarief. Inmiddels geldt voor deze delen ook een hoog tarief. Dit zijn kosten die eveneens verhaald moeten worden op de veroorzaker. Inmiddels komen er meer positieve signalen dat er vaart gemaakt wordt met het afhandelen van oude schades. Dit is duidelijk te danken aan de invloed van Wiebes. Maar of 1 juli wordt gehaald? En of de positieve ontwikkelingen tot een goed resultaat leiden? Ik wacht af.
Over de nieuwe schadeafhandeling weet ik nog onvoldoende. Dit is nog te vers om er iets over te kunnen zeggen. Wel heb ik de indruk dat de Tijdelijk Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG) open staat voor constructieve oplossingen. De tijd zal het leren of dit inderdaad het geval is. Ik geef hen de voordeel van de twijfel. Deze week werd door emeritus hoogleraar privaatrecht Jan van Dunné gesteld dat de slager nog steeds zijn eigen vlees keurt (via de homepage van onze website hebt u toegang tot dit artikel en vele andere). Een stelling waar ik het volledig mee eens ben. Hoe je het wendt of keert, de TCMG blijft een deel van de overheid. De overheid die eigenaar is van EBN dat in een tussenvonnis eind 2016 mede verantwoordelijk is gesteld voor de mijnbouwschade. Ik wacht af.
Maar hoe staat het met de voorgenamen schadepreventie oftewel het preventief versterken? Ons huis stond in de planning om versterkt te worden. Ons huis zou al geinspecteerd geweest zijn, maar mijn vrouw en ik wilden eerst het proces van het schadeherstel afgerond zien voordat we aan iets nieuws beginnen. Een oorlog moet je niet op meerdere fronten strijden toch? De afgelopen week kregen we een brief van het NCG dat alle voorgenomen inspecties en versterkingen in de wacht gezet zijn. Er wordt eerst weer onderzoek gedaan naar de gevolgen van het dichtdraaien van de kraan. Merkwaardig. Want hierover zijn al veel onderzoeken gedaan en de komende 12 jaar verandert er nog weinig. Dit betekent dat iedereen weer in onzekerheid verkeerd. Dat zal ongetwijfeld tot gevolg hebben dat de onrust weer toeneemt. Persoonlijk ben ik niet bang in ons huis. Wij slapen er prima om. Maar wat als je wel met angst en beven in je huis woont? Daar kun je niet aan voorbij gaan. En wat als je op het punt staat je monument te verkopen? Nieuwe kopers zullen ook eerst afwachten wat er gaat gebeuren voordat ze de beslissing nemen in dit gebied een monument te kopen. Over het stilzetten van het proces van schadepreventie zal ongetwijfeld nog veel over gezegd en geschreven worden. Ik wacht af.
Ook is de afgelopen periode duidelijk geworden dat de NAM de eigenaren moet compenseren voor het verminderen van de waarde van hun woning. Dit is nu zeker omdat de NAM heeft toegezegd niet tegen dit vonnis in beroep te gaan. Maar ook het compenseren van de waardevermindering is een complex proces. Hoe gaat dit proces verlopen en vooral, wie bepaalt de waardevermindering? Voor 'gewone' huizen is dit al lastig, maar voor het gebouwde erfgoed nog veel meer. Het kopen van gebouwd erfgoed is niet voor iedereen wegggelegd. Je kiest hier bewust voor, wetende dat je de restauratie- en onderhoudskosten niet altijd terug zult verdienen. Het is de liefde voor het pand die vaak de doorslag geeft. Dat geeft dat er een specifieke groep kopers is. Een groep die, meer dan bij 'normale' woningen, een afwachtende houding heeft. Een groep die, zeker voor rijksmonumenten, ook nog vaak van buiten het gebied moet komen. Hoe dit proces zal gaan verlopen voor het gebouwde erfgoed? Ik wacht af.
Als ik de verhalen in de pers mag geloven is de Koninklijke Shell bezig met terugtrekkende bewegingen. Gaat Shell wel of niet vroegtijdig de concessie terug geven aan de concessieverstrekker? Feit is dat Shell de waarde van NAM in één keer heeft afgeboekt. Zij nemen het verlies hiervan. Maar stel dat Shell besluit zijn handen af te trekken van de verdere gaswinning in het Groninger gasveld en de concessie terug geeft aan de staat? Wat betekent dat voor de aansprakelijkheid van alle schades en het versterkingsprogramma. Voorzover ik nu kan beoordelen hangen de mogelijke claims aan de concessie. Deze teruggeven betekent dat de schadeclaims dus ook mee gaan naar de nieuwe eigenaar. Maar hoe dit alles gaat verlopen? Ik wacht af.
Afwachten, afwachten, afwachten, ....... Dat doen we met zijn allen nu al meer dan vijf jaar. In hoeverre geldt dit voor de Vereniging Groninger Monument Eigenaren? Ook afwachten of proberen de zaak te forceren. In ieder geval zal de VGME de vinger aan de pols houden en, wanneer nodig, er op inspringen. Het maakt in ieder geval duidelijk dat de vereniging zonder meer een bestaansrecht heeft. Er zijn nog veel te veel onzekerheden en onduidelijkheiden. Zaken waarvan het duidelijk is dat die vaak niet op individueel niveau kunnen worden aangepakt of opgelost. Samen staan we sterker. Daar moeten we gebruik van maken. En is er inderdaad sprake van bestuurlijke chaos? Een schoonheidsprijs verdiend het zeker niet.
{KomentoEnable}